Auteur: gebruiker

Op deze regenachtige middag kwamen ruim 150 mensen bij elkaar om samen te gedenken.

Het tijdelijk monument nodigt uit door onze symbolische tunnel te gaan, die wel beschut maar niet afsluit. Stap er doorheen en voel dat je op weg bent naar wat er daarna op je wacht: WARMTE. Neem die mee in je hart en gedenk aan het eind je dierbare met een geschreven berichtje .

Gedicht: In het historisch monumenten weekend mochten we ruim 120 bezoekers ontvangen. Tijdens deze dagen werden bezoekers uitgenodigd om een gedicht te schrijven waarin men in een paar zinnen schreef wat deze begraafplaats voor hen betekende. Hieronder het gedicht dat tijdens het Gedenken werd voorgedragen. De eerste regels zijn opgeschreven door de bezoeker en de cursieve regels zijn door John Panders vertaalt naar “dichterstaal”.

LOOPPAD, LEVENSPAD

de rust om na te denken, de tijd om te gedenken,
te genieten van de natuur, de vogels
en vooral de geschiedenis van onze dorpsgenoten.
 O dorp zo van het heden
 en van zo lang geleden en met de trein op je schoot
 dwars door de zeep

Een serene plek ooit vervallen en bijna vergeten,
Nu willen veel mensen er meer van weten
 Kom binnen en kijk, ruik, draai en buk
 de bomen wijzen links en rechts naar
 je blik op het bestaan

Looppad, levenspad
Bomen en gras op deze plek
Geven mij  de deur naar jou en verder
 waar de bomen ruisen en licht geven

Rust, ruimte, bezinning. Maar een plaats om niet te vergeten, ook de mensen niet
 Nooit zal ik jou en jou vergeten te groeten mijn vriend
 ik blijf aan je leven en loop altijd voor je uit

Vrede en kalmte straalt hier uit
De rust in mijn ziel zoals het leven hoort te zijn.
 Ziel vol van tijd, ziel vol van wegen die scheiden
 en verbinden. Het hier na is stil

een pad naar het einde; de splitsing van het leven.
de splitsing die je een nieuwe route zal geven.
 Bij de splitsing kruising of tweesprong
 je adem kan kiezen waar je benen gaan

Verborgen in het groen
Een stille plek van herinnering
 Wat kan een mens toch hoofden vol
 en armen leeg dragen
 het groene gras waait op.

Die hier mogen rusten,
Zijn dicht bij hen die zij liefhadden
 Einde en begin
 wat eeuwig en nu blijft
 DE LIEFDE